Άντρας – Γυναίκα : Ξεκούρδιστοι διάλογοι, σημειώσατε Χ!

Οι διαφορές των φύλων, Μέρος 2ο[1]

Εσωτερικοί Μονόλογοι

Μιχάλης ( από μέσα του ): Μα, τι την έχει πιάσει; Της δίνω λύσεις κι αυτή λέει πως ήθελε κάτι άλλο, κάθομαι να σκεφτώ άλλες λύσεις κι αυτή λέει πως «τη γράφω» κι είμαι « ένας αναίσθητος»… Δε βάζει γλώσσα στο στόμα της παραπονούμενη συνεχώς και για τα πάντα, και λέει πως « δεν νιώθει πια για μένα όπως παλιά»….

Προχτές, όταν γυρίσαμε στο σπίτι μετά από κείνο το μπαράκι που βρεθήκαμε με τον Πέτρο και την παρέα του, μου έκανε ολόκληρη σκηνή ότι σαλιάριζα μ’ εκείνη την ξανθιά τη γκόμενα που ήταν ξαδέλφη του, που εγώ ούτε που να την είχα προσέξει… Δεν μπορώ να καταλάβω, μια χαρά της φερόμουνα και της φέρομαι, βασίλισσα την έχω…. 

Άννα ( από μέσα της ):  Μα για ποιάν με περνάει, για καμιά χαζή; Αφού δεν την έβλεπα εγώ εκείνην την αχαρακτήριστη που σειόταν και λυγιόταν και τον κοίταζε πίσω απ’ τις αφέλειές της και λίγωνε…! Άκου δεν την πρόσεξε καν, και τάχα μιλούσε στον Πέτρο για τις εκλογές! Μα, τώρα κοροϊδευόμαστε; Εδώ αυτός όταν οδηγεί εντοπίζει μερμήγκι που διασχίζει το δρόμο σε πέντε μέτρα απόσταση! Δεν κλείσαμε καλά - καλά ένα χρόνο παντρεμένοι κι άρχισε να ξενοκοιτάει, για να μη σκεφτώ και τίποτα ακόμα χειρότερο.

Άσε που εδώ και μήνες, απέναντί μου είναι αλλού γι’ αλλού. Του μιλάω για ένα θέμα, με κόβει και μου λέει να μπω «στην ουσία». Του παραπονιέμαι ότι δεν με καταλαβαίνει, και ισχυρίζεται πως « Όλα είναι μια χαρά, γιατί θέλεις πάντα να κάνεις τα εύκολα, δύσκολα;». Κι από πάνω «μου τη λέει» κιόλας : « Μόνο κατσαρόλα ξέρεις να βάζεις εσύ, παντού αλλού βλέπεις το δέντρο και χάνεις το δάσος». Δηλαδή, είμαι κι ανίκανη!

Κι όταν του «τα χώνω», αυτός κατεβάζει τις μούρες μέχρι κάτω και «το ράβει» για μέρες, αντί να ξαναγίνει τρυφερός και να μου πει όπως παλιά. πως μόνο εμένα αγαπάει….!

Εξωτερικοί Μονόλογοι

Μιχάλης ( στον κολλητό του) : Σοβαρά σου λέω βρε μεγάλε, η γυναίκα θέλει γιατρό. Νευρολόγο, τρελογιατρό, κάποιον τέλος πάντων να της δώσει χάπια. Ό,τι κι αν κάνω για δαύτηνε, τη βλέπω να το πετάει στα σκουπίδια. Δεν παίρνει από συμβουλές, με βγάζει κι άχρηστο από πάνω, και στο καπάκι ακούω και υστερίες ότι της τα φοράω μ’ άλλες. Μα το Θεό σου λέω αν το πάει έτσι, στο τέλος δε θα το γλιτώσει το κέρατο, θα μ’ έχει σπρώξει η ίδια να της το φορέσω….

Άννα ( στην κολλητή της) : Δεν πάει άλλο Ρένα μου αυτή η κατάσταση, μήνες τώρα κάνω υπομονή. Απ’ τη μια εμένα μ’ έχει γραμμένη και με θεωρεί ανίκανη για τα πάντα, κι απ’ την άλλη κάνει πως δεν ακούει τίποτα για να μη χάσει τη βόλεψή του, και μου τα φοράει κιόλας μπροστά στα μάτια μου με την πρώτη ευκαιρία! Να έχω αποδείξεις ότι μ’ απατάει; Μα, καλή είσαι κι εσύ. Ματάκια δεν έχω; Και την αδιαφορία που μου δείχνει εντωμεταξύ, πού την πας;

Σα να μη φτάνουν κιόλας όλα αυτά, με βγάζει κιόλας και τρελή! Κουβέντα δεν θέλω μαζί του πια, όσες προσπάθειες κι αν έκανα δεν έβγαλαν πουθενά. Εδώ και μέρες δεν του μιλάω καθόλου, κι αυτός είναι και χαρούμενος από πάνω. Ακούς; Χαρούμενος !!! Απόδειξη; Ούτε καν που με ρώτησε το γιατί. Σου λέω, φαίνεται πως γι’ αυτόν ο γάμος μας έχει πάρει τέλος, αλλά – όπως πάντα -- περιμένει να κάνω εγώ την πρώτη κίνηση για να βγάλω το φίδι απ’ την τρύπα. Αύριο κιόλας, Ρένα μου, θα τηλεφωνήσω στο δικηγόρο και θα του πω να βάλει μπροστά για διαζύγιο!

Μιχάλης – Άννα: Ξεκούρδιστοι διάλογοι, σημειώσατε “Χ”

Άννα : Ως εδώ ήταν Μιχάλη! Σου έδωσα χίλιες ευκαιρίες, αλλά σε σιχάθηκα πια. Θέλω διαζύγιο, και το έβαλα ήδη μπροστά με το δικηγόρο. Τελειώσαμε!

Μιχάλης : Μα καλά, πόσα θες για να με τρελάνεις κι εμένα ρε Άννα; Από πότε τελειώσαμε, και τι είναι αυτά περί διαζυγίου, παραλογίζεσαι; Ποιες ευκαιρίες μου έδωσες, και πότε μου έδωσες να καταλάβω ότι κάτι δεν πάει καλά στη σχέση μας;;;;

Είμαι σίγουρη ότι πολλά απ’ τα γεγονότα που βλέπετε να διαδραματίζονται εδώ, θυμίζουν σκηνές μάχης που είτε συνέβησαν ανάμεσα σ’ εσάς και το σύντροφό σας, είτε τις παρακολουθήσατε να εκτυλίσσονται μεταξύ φίλων. Μερικές φορές βέβαια, όντως επιβεβαιώνεται τελικά η λαϊκή παροιμία πως « Δεν υπάρχει καπνός χωρίς φωτιά», και πως είτε η σύζυγος έπασχε από αρρωστημένη φαντασία, είτε ο γάμος όντως έπασχε … από μοιχεία. Άλλες φορές όμως, αν και συνήθως αφού επέλθει το διαζύγιο, τελικά αποδεικνύεται πως τα πράγματα ήταν πολύ διαφορετικά. Όλα είχαν αρχίσει από μια τεράστια παρεξήγηση που στηρίχτηκε αποκλειστικά στις εντυπώσεις που έπαιρνε ο καθένας απ’ τους δυό μέσα απ’ τις αισθήσεις του, όμως γρήγορα πήραν διαστάσεις χιονοστιβάδας που διέλυσε το ζευγάρι. Μήπως λοιπόν προτού να καταδικαστεί μια σχέση σε βίαιο θάνατο, είναι καλύτερο να εξετάσει κανείς πιο προσεκτικά το αν άντρες και γυναίκες βλέπουμε κι ακούμε τα ίδια πράγματα; Ας πάρουμε λοιπόν ως δείγμα τους διαλόγους που σας παρέθεσα παραπάνω, κι ας  κοιτάξουμε τη σχέση αυτών των δύο συντρόφων κάτω απ’ το πρίσμα της επιστημονικής γνώσης και της δυναμικής των ανθρώπινων σχέσεων. Στόχος μας θα είναι να δούμε εάν υπάρχει περιθώριο και για μιά εντελώς διαφορετική « ανάγνωση» των εντυπώσεων που τροφοδοτούνται από τις θηλυκές ή τις αρσενικές αισθήσεις.

Κατ’ αρχήν, θα πρέπει να σας ξεκαθαρίσω εδώ πως έχει πλέον αποδειχθεί και επιστημονικά ότι λόγω της κατασκευής του οφθαλμικού νεύρου στο κάθε φύλο, άντρες και γυναίκες βλέπουν - ή δεν βλέπουν -- διαφορετικά πράγματα. Οι γυναίκες διαθέτουν πολύ διευρυμένη περιφερειακή όραση, που τους επιτρέπει να « σκανάρουν» το χώρο όπου βρίσκονται με μια και μόνο ματιά. Έχουν μάτια « εμπρός, πίσω και πλάι», πράγμα που τους εξασφαλίζει καλύτερη επιτήρηση των παιδιών και της « οικογενειακής φωλιάς» από ενδεχόμενους κινδύνους. Είναι δε πολύ πιο ευαίσθητες στο να διακρίνουν και ν’ αποκωδικοποιούν ακόμα και τις λεπτότερες συναισθηματικές εκδηλώσεις στα πρόσωπα και στα σώματα των άλλων, εκεί όπου στην αντίστοιχη περίπτωση οι άντρες τελούν επιεικώς … πελαγωμένοι. Αυτή είναι και η αιτία που η Άννα εντόπισε αμέσως τα σήματα που εξέπεμπε η … επεκτατική εξαδέλφη του Πέτρου, ενώ αντίθετα ο Μιχάλης αγρόν ηγόραζε. Εκείνος θα το είχε πάρει χαμπάρι μόνο αν είχε δεχτεί ανοικτή σωματική πρόκληση απ’ τον θηλυκό όφη του Παραδείσου, ή … χαστούκι από την Άννα για την υποτιθέμενη απιστία του! Αλλά δεν είναι και καθόλου παράλογο που όταν η Άννα του ανακοινώνει πως έχει ήδη προχωρήσει σε διαδικασία διαζυγίου, εκείνος της λέει αφελώς – και όχι πονηρά, όπως η ίδια εύκολα θα υπέθετε – ότι δεν του έδωσε ποτέ την ευκαιρία να καταλάβει πως είχαν τόσο σοβαρά προβλήματα στη σχέση τους. Όλα ήταν μέσα στο μυαλό της Άννας, παρόλα ταύτα για κείνην εντελώς πραγματικά, ενώ τίποτε απ’ αυτά δεν είχε συντελεστεί μπροστά στα μάτια του Μιχάλη, πράγμα που τα έκανε γι’ αυτόν ουσιαστικά ανύπαρκτα!

Αλλά ας ξαναγυρίσουμε στο πρωτογενές αντιληπτικό πεδίο των αισθήσεων. Οι άντρες είναι προικισμένοι απ’ τη φύση τους με « σηραγγώδη όραση», που τους προσφέρει τη δυνατότητα να βλέπουν με ευκρίνεια σε μακρινές αποστάσεις και σε στενότερο πεδίο. Με τον τρόπο αυτόν μπορούσαν να εστιάζουν σε μακρινούς κινούμενους στόχους, να τους σημαδεύουν με το τόξο τους και να … πετυχαίνουν διάνα. Δεν είναι λοιπόν περίεργο που ο Μιχάλης μπορεί να διακρίνει απ’ τη μια μεριά «μερμήγκια στο οδόστρωμα», αλλά απ’ την άλλη να γίνεται έξαλλος επειδή δεν μπορεί να εντοπίσει τον αφρό ξυρίσματος  ανάμεσα στα υπόλοιπα μπουκάλια του μπάνιου. Πώς τα κρύβει όλα, αυτή η Άννα!

Αλλά ακόμα και σε επίπεδο λογικής ανάλυσης, άντρες και γυναίκες βγάζουν τα συμπεράσματά τους εντελώς διαφορετικά. Η γυναίκα, με την περιφερειακή, σφαιρική της αντίληψη, έχει την τάση να συλλαμβάνει πρώτα « το όλον»  και στη συνέχεια να εξάγει επιμέρους συμπεράσματα. Συχνά δε, καταναλώνει πολλή ενέργεια και χρόνο για να κατασκευάσει περισσότερα από ένα σενάρια, δηλαδή διαφορετικά « όλα», προτού καταλήξει στο ποιο απ’ αυτά είναι εκείνο που πραγματικά ισχύει στην κάθε περίπτωση. Η ικανότητα αυτή είναι πράγματι χρήσιμη για να καταφέρνει να σκέπτεται ευέλικτα, με άλλα λόγια να συναισθάνεται τα παιδιά της και να συντονίζεται μαζί τους. Ο άντρας, αντίθετα, είναι πολύ πιο πρακτικός στο «εδώ και τώρα». Κατά τη γνώμη του, δεν χρειάζεται να κάνει κανείς « τα εύκολα, δύσκολα». Χωρίζει λοιπόν την πραγματικότητά του σε « φέτες» ή « κουτάκια», κι ασχολείται με ένα κάθε φορά : «Εδώ βρίσκω λύση άμεσα, το άλλο θα το διεκπεραιώσω μετά». Σκεφτείτε πόσο χρόνο θα έπαιρνε σ’ έναν πρωτόγονο άντρα να καταρτίσει τρία εναλλακτικά σχέδια δράσης μέχρι να πιάσει ένα ζαρκάδι. Το θήραμα θα του είχε προ πολλού ξεφύγει, κι η οικογένειά του εκείνο το βράδυ θα έπρεπε να αρκεστεί σε … ακρίδες και μέλι άγριο!

Ναι λοιπόν, τώρα νομίζω πως σας είναι πιο ξεκάθαρο το πώς μπορεί  η Άννα να αφοσιώνεται στις διαδικασίες του νοικοκυριού με μεγάλη άνεση, αλλά να μην έχει την ετοιμότητα ν’ αντιδράσει πρακτικά σε κάτι αναπάντεχο. Την ίδια ώρα που ο Μιχάλης μπορεί να … «πιάνει πουλιά στον αέρα» έξω στην πιάτσα, αλλά να είναι σαν χαμένος μέσα στο σπίτι. Γι’ αυτούς ακριβώς τους συμπληρωματικούς και ισότιμα σημαντικούς ρόλους είναι φτιαγμένος ο καθένας απ’ τους δυό τους, και αν επιτέλους το αποδεχόντουσαν, δεν θα κατέληγαν να βγάζουν ο ένας τον άλλον σκάρτο με τόση περισσή προθυμία : Η ευρυθμία εντός των θυρών και η επιτυχημένη δράση εκτός των θυρών του σπιτιού, είναι άλλωστε αυτή που ανέκαθεν εξασφάλιζε την επιβίωση της οικογένειας στο είδος μας.

Τέλος, εδώ θα ήταν καλό να πούμε και δυό λόγια για το … καθαρά συναισθηματικό κομμάτι της σχέσης τους. Πολλοί είναι οι παντρεμένοι και των δύο φύλων που αργούν μεν, αλλά στο τέλος - μετά από είκοσι  και πλέον χρόνια γάμου! – επιτέλους το συνειδητοποιούν : Αυτός και αυτή όταν θυμώνουν κι όταν λυπούνται φέρονται σαν να έρχονται από δύο διαφορετικά Σύμπαντα! Όταν η Άννα αντιμετωπίζει ένα πρόβλημα έχει ανάγκη να μιλάει γι’ αυτό συνεχώς, να το αναλύει και να το επαναλαμβάνει, μέχρι να οργανώσει καλύτερα τις σκέψεις της και να βρει ( φωναχτά ) μια λύση. Απ’ τον άντρα της ζωής της, το Μιχάλη, δεν ζητά τίποτα άλλο παρά μονάχα έναν ευγενικό ακροατή και μια ζεστή, καθησυχαστική αγκαλιά που θα της αποδείξει ότι ακόμα την αγαπάει. Ο Μιχάλης όμως σαν κλασικός άντρας που είναι, επιφορτισμένος πάντα με το πανάρχαιο καθήκον να προστατεύει και να διεκπεραιώνει, αισθάνεται το λιγότερο παραγκωνισμένος, προσβεβλημένος και κοινωνικά ανίκανος, όταν ο ρόλος του περιορίζεται εκεί! Αν δεν δώσει λύση, συμβουλή, κατεύθυνση τότε τι άντρας είναι; Και πώς αυτό το παράξενο πλάσμα που έχει απέναντί του μπορεί να μην τον ακούει και να πετάει τις συμβουλές του στα σκουπίδια; Ο Μιχάλης δεν ξέρει πώς να ερμηνεύσει αυτή τη συμπεριφορά της Άννας. Πελαγώνει και παραιτείται. Προτιμάει, αντί να δέχεται καταιγισμό «οικιακών επιθέσεων» κάθε φορά που επιστρέφει από «τον πόλεμο της πιάτσας», να γίνεται αόρατος. Αποσύρεται λοιπόν πανηγυρικώς μέσα στη σιωπή του. Φυσικά, για την Άννα αυτό δυστυχώς αποτελεί την πιο τρανταχτή απόδειξη για την συναισθηματική του αδιαφορία και το τέλος της σχέσης τους.

Μα, τι έγινε εδώ; Φωτιά και Νερό, Άντρας και Γυναίκα, Μιχάλης και Άννα, συζήτησαν με τις αισθήσεις τους, μονολόγησαν με τον εαυτό τους, κι αφού εξασφάλισαν την αναμενόμενη υποστήριξη από τον κολλητό ( του ) και την κολλητή ( της ) - για να σιγουρευτούν ότι «τα βλέπουν όλα σωστά» -- μπήκαν στην τελική ευθεία για το χωρισμό : Η Άννα φέρνει το Μιχάλη προ τετελεσμένου, ο διάλογος μεταξύ τους γίνεται στην ουσία μονόλογος και … όπως η φωτιά με το νερό, απλώς αλληλο- εξουδετερώνονται !  

Αυτή είναι πράγματι η ιδανική συνταγή για το τέλος μιας σχέσης. Μήπως όμως υπάρχουν πουθενά γραμμένα τα υλικά που θα εξασφαλίσουν τη συνέχεια της πρώτης αγάπης, για να ξαναγίνει ο μονόλογος, διάλογος και τα αισθήματα, επικοινωνία; Η συνέχεια στο τρίτο μέρος, τον άλλο μήνα…

---

[1] Τα ονόματα και οι διάλογοι που παρατίθενται στο παρόν κείμενο είναι απολύτως φανταστικά. Παρ’ όλα αυτά, είναι και …απολύτως χαρακτηριστικά του τι λέγεται μεταξύ ανδρών και γυναικών σε παρόμοιες περιπτώσεις.