 |
| O Jörg Lanz von Liebenfels |
Κάπου
στη Γερμανία, εν έτη 1909 : Ένας λόγιος μοναχός του «Τάγματος των Ιπποτών
του Ναού»[i]
επ’ ονόματι Jörg Lanz von Liebenfels, δέχεται την επίσκεψη ενός
ρακένδυτου εικοσάχρονου ζωγράφου, που του ζητάει, με άκρατο σεβασμό, να τον
προμηθεύσει με όσα περισσότερα αντίγραφα του φιλοσοφικού περιοδικού που έχει
δημιουργήσει, του έχουν απομείνει.
Υπό τον υποβλητικό τίτλο « Oστάρα», το περιοδικό
αυτό του Jörg Lanz είχε ήδη
γίνει ανάρπαστο μέσα στους κύκλους των Αυστριακών Γερμανικής καταγωγής. Αλλά,
ποιος να το έλεγε ότι σε μια εικοσαετία από τότε έμελλε ν’ αποτελέσει και τον
θεμέλιο λίθο για την εφαρμογή της ιδεολογίας του Ναζιστικού Κόμματος ! Αλλά, και ποιός λέτε να ήταν άραγε αυτός ο
πένητας επαίτης; Όχι άλλος από τον ίδιο
τον τότε ακόμη «άσημο και παρία», τον
γνωστό και μη εξαιρετέο Adolf
Hitler…
Από
τότε που ο νεαρός ακόμα Adolf είχε αφήσει πίσω
του για πάντα την Αυστρία για να εγκατασταθεί
μόνιμα στο Μόναχο, βρέθηκε εν τω μέσω ενός φουσκωμένου κύματος, αντισιμιτισμού
κι εθνικιστικού πάθους. Την εποχή εκείνη και
στο Μόναχο – περισσότερο κι απ’ ότι γινόταν στη γενέτειρά του, Αυστρία -- ανθούσαν
οι μυστικές αδελφότητες και οι υπόγειοι αποκρυφιστικοί κύκλοι. «Ιερό Ευαγγέλιο» των κύκλων αυτών είχε γίνει λοιπόν
πλέον- εκτός από το παλαιότερο έργο του Chamberlain -- και το « Οστάρα», του Lanz[ii] Ο Hitler αισθανόταν πως επιτέλους βρισκόταν στο στοιχείο του. Κουβαλούσε
ό,που κι αν πήγαινε τα 50 αντίγραφα που του είχε δώσει πριν χρόνια ο συγγραφέας
μοναχός, και τα φύλαγε ως κόρην οφθαλμού. Το βιβλίο αυτό ήταν για κείνον
προσωπικά ένα θεόσταλτο όπλο: Αφενός μεν κολάκευε την ήδη μεγαλειώδη εικόνα που
ήθελε να έχει για τον εαυτό του, αφετέρου δε υπολόγιζε πως έχοντάς την αργότερα
μέσα στην πολιτική του φαρέτρα, θα μπορούσε στην κατάλληλη ευκαιρία να την
εκμεταλλευτεί. Το Οστάρα θα ήταν ένα βέλος προσωπικής προπαγάνδας που θα
εμφύτευε τον ρόλο του ως « Μεσσία της Γερμανικής Αποκάλυψης» στη συνείδησή των πρώτων προσωπικών οπαδών
που θ’ αποκτούσε….
O χρόνος
που κυλά γοργά, μας βάζει αισίως μέσα στο έτος 1914. Σ΄ ολόκληρη τη Γερμανία, η
κοινωνική και οικονομική κρίση καλά κρατεί.
Στ’ αυτιά των αριστοκρατών που ζητούν
να περισώσουν την «ελέω Θεού εξουσία τους», οι διδασκαλίες του Lanz ηχούν
αφάνταστα κολακευτικές, όσο και καθησυχαστικές.[iii]
Αλλά και παντού μέσα στις Γερμανόφωνες
λαϊκές μάζες έχει εξαπλωθεί σαν επιδημία η
ανυπομονησία για έναν Μεγάλο Πόλεμο που θα επιβάλλει «το Γερμανικό
όνειρο» σε όλη την υπόλοιπη Υφήλιο: Θα
τους αναγορεύσει σε καθαρόαιμους απογόνους του «Ημίθεου Τεύτονα», θα
αποκαταστήσει το γόητρο του «περιούσιου» λαού τους και θα του εξασφαλίσει
αφθονία υλικών αγαθών, μέσα σ’ ένα κλίμα εθνικής ενότητας.
Και την 1η Αυγούστου του 1914 στην πλατεία Odeon του Μονάχου, ενώπιον ενός θριαμβεύοντος πλήθους κηρύσσεται
από τους Γερμανούς Εθνικιστές αυτός ο
πολυπόθητος πόλεμος. Κρυμμένος ανάμεσα στον όχλο που ζητωκραυγάζει είναι κι ο Adolf Hitler, που αρχίζει να μετράει ευκαιρίες…
( Συνεχίζεται … )
©
Δώρα Νικολαΐδου, Ιούνιος 2014
Τάγμα των Ιπποτών του Ναού ή Ναΐτες
Ιππότες : Μετά την ίδρυση του Βασιλείου της Ιερουσαλήμ, κάποιοι
ιππότες που είχαν παράλληλα χειροτονηθεί και Αυγουστιανοί μοναχοί έφθασαν στους
Αγίους Τόπους κι εγκαταστάθηκαν στην περιοχή γύρω από τα ερείπια του Ναού του
Σολομώντος, εξ ου και ονομάσθηκαν «Ιππότες του Ναού» ή «Ναΐτες». Σκοπός τους
ήταν να ιδρύσουν ένα Τάγμα με διπλή ιδιότητα: Αφενός μοναστική κι αφετέρου στρατιωτική.
Το εμφανές – τουλάχιστον -- πρόσχημα για την στρατιωτική τους δράση ήταν πως
έπρεπε να προστατεύουν τους Ευρωπαίους προσκυνητές που επισκέπτονταν τους
Αγίους Τόπους. Πίσω όμως απ’ αυτό κρυβόταν και μια σαφής εδαφική διεκδίκηση,
μιας κι ο έλεγχος της περιοχής αυτής είχε μεγάλη στρατηγική και οικονομική
σημασία.
Όταν χειροτονούνταν, οι εγκόσμιες αποστολές στις οποίες ορκιζόντουσαν
πίστη μέχρι θανάτου ήταν δύο, η μια πρακτική κι η άλλη πνευματική. Η πρακτική
τους αποστολή θα ήταν ως στρατιώτες να πολεμούν για τη διαφύλαξη της ειρήνης
στην περιοχή. Η πνευματική τους αποστολή ως μοναχοί, ήταν να μάχονται το Κακό
μέσα στην ίδια τους την ψυχή, διαφυλάττοντας τις ηθικές αρετές, προσπαθώντας και συμβολικά ν’ αναστηλώσουν
τον εσωτερικό τους κόσμο, έτσι ώστε
αυτός είναι «ο Ναός» για την πνευματική τους εξέλιξη. Το Τάγμα τους, που
είχε επομένως βάση και στην μετάδοση κάποιων αποκρυφιστικών γνώσεων, πήρε την
ονομασία «Τάγμα των Ιπποτών Ναού».
Ακόμα και μετά την τυπική διάλυση του Τάγματος, κάποιες απ’ τις
αποκρυφιστικές του παραδόσεις υιοθετήθηκαν κατά την πάροδο των αιώνων από τα
μέλη διάφορων ευρωπαϊκών πνευματικών κύκλων που, οικειοποιούμενοι την συμβολική
αίγλη του ονόματός του, χρωμάτιζαν μ’ αυτό τον πνευματικό τους προσανατολισμό.
Μέλη των κύκλων αυτών είχαν ενίοτε και πολιτικές θέσεις, με αποτέλεσμα η δράση
τους να μην είναι αμιγώς πνευματική αλλά έμμεσα να προωθεί και
πολιτικο-οικονομικά συμφέροντα. Έτσι ακριβώς βρίσκουμε και τον μυστικιστικό
κύκλο με το όνομα «Τάγμα των Ιπποτών του
Ναού» να λειτουργεί σκιωδώς και στη Γερμανία των απαρχών του 20ου αιώνα.
[ii]
O Lanz που
είχε το χρίσμα του Μέγα Διδασκάλου Εσωτερισμού του Μυστικιστικού «Τάγματος των
Ιπποτών του Ναού», κήρυττε πως υπήρχαν δύο βασικές φυλές μέσα στο Ανθρώπινο είδος : Οι Άρειοι και οι Υπάνθρωποι.
Οι Άρειοι : Κατά τον Lanz, οι
Τεύτονες πρόγονοι των Γερμανών αποτελούσαν μέρος των «ημίθεων» Ατλάντειων, που ήταν
σπόροι θεϊκοί, με ανάλογες υπεράνθρωπες και θαυμαστές ιδιότητες. Δίπλα τους
εξελίσσονταν και « τα κτήνη», οι χαμηλότερης ποιότητας ανθρώπινες υπάρξεις,
απευθείας απόγονοι των πιθήκων. Μέσα στους αιώνες που ακολούθησαν την αρχή της
Δημιουργίας κι ενώ τα δύο γένη αναμείχθηκαν γενετικά, μόνον oι Γερμανικές φυλές είχαν καταφέρει να διατηρήσουν –
μένοντας αυστηρά πιστές στις αξίες τους που απαγόρευαν τις επιμιξίες – έναν
μεγάλο βαθμό της καθαρότητας του αίματός τους, διασώζοντας έτσι μέσα τους
ψήγματα της «θεϊκής φύσης». Προχωρώντας ένα βήμα παραπέρα ο Lanz κήρυττε
ότι, αν οι Γερμανοί του 20ου αιώνα αποφάσιζαν να καλλιεργήσουν συστηματικά
την αναπαραγωγή τους αυστηρώς μέσα στα γενετικά όρια της Άρειας Φυλής, θα
ανακτούσαν πλήρως τις αρχικές «θεϊκές» τους δυνάμεις, οι οποίες είχαν μέχρι
τότε καθηλωθεί και από την βλαβερή επίδραση της φιλοσοφίας του Χριστιανισμού. Οι
λύσεις που κατά τον Lanz θα εξασφάλιζαν την ασφάλεια
του Άρειου αίματος θα ήταν η πολυγαμία μεταξύ των αμιγώς Τευτόνων ( ένας
καθαρόαιμος Τεύτονας να γονιμοποιεί πολλές Άρειες γυναίκες ), σε συνδυασμό με
έναν επιλεκτικό γενετικό προγραμματισμό που θα βασιζόταν και στην παράλληλη
εξάλειψη, μέσα από έναν « κοινωνικό Καιάδα» όλων των « ελαττωματικών γόνων».
Έτσι, μετά από πολλές διαδοχικές « καθαρές γενιές» οι Άρειοι θα γινόντουσαν
πλέον «Θεάνθρωποι» προορισμένοι να κυβερνούν, ως τοποτηρητές του Θεού, όλη την
υφήλιο.
Οι Υπάνθρωποι: Ήταν εκείνες οι φυλές ( Εβραίοι και άλλα μη - Άρεια
φύλα) που το αίμα τους είχε μολυνθεί με την
επιμιξία με τα κτήνη ( ζώα ), ήταν απευθείας δηλαδή απόγονοι των πιθηκανθρώπων.
Αυτοί, πάντα κατά τον Lanz, θα έπρεπε
να μετατραπούν σε σκλάβους των Αρείων, ή να στειρωθούν για να μην μπορούν πλέον
ν’ αναπαράγουν το μολυσμένο είδος τους.
[iii]
Υπάρχει η άποψη που υποστηρίζει πως οι Γερμανοί
αριστοκράτες και λόγιοι ανέκαθεν φθονούσαν οποιαδήποτε άλλη φυλή είχε παράξει αρχαίο
πολιτισμικό και πνευματικό έργο. Ο πιθανός λόγος ένας : Ο λαός τους που,
πράγματι εργατικός και πειθήνιος στο καθήκον, κατάφερνε πάντα να επιβιώνει
παράγοντας υλικά αγαθά υπό πολύ δύσκολες κλιματολογικές συνθήκες, δεν είχε
ανάγκη από καμία επιβεβαίωση στον τομέα των Υλικών Κατακτήσεων. Επενδύοντας
όμως όλη του την ζωτική ενέργεια εκεί, κατά τα αρχαία χρόνια δεν είχε
καλλιεργήσει καμία αποκλειστικά δική του, ιδιαίτερη πνευματική προσωπικότητα.
Αυτήν ακριβώς την πνευματικότητα αγωνίζονταν να δημιουργήσουν - έστω και εκ των
υστέρων -- οι Γερμανοί Αποκρυφιστικοί Κύκλοι, άλλοτε παίρνοντας « ιδεολογικά
δάνεια» από αρχαϊκούς μύθους, κι άλλοτε διαστρεβλώνοντας την ίδια την Ιστορία.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου