Adolf Hitler : Τα Μυστικά ενός Μαζικού Δολοφόνου, Μέρος 10o

Ο Huston Stewart Chamberlain

Ένα Βιβλίο, μια Ιστορία…

Κατά τραγική ειρωνεία της τύχης, τον εθνικά ενωτικό σκοπό που αναζητούσε ως σανίδα σωτηρίας ένα τεράστιο μέρος του Γερμανικού λαού, δεν θα τον εμπνεόταν τελικά κανένας Γερμανός, αλλά κάποιος Βρετανός με φιλογερμανικά φρονήματα, ο Huston Stewart Chamberlain. Με το βιβλίο του « Τα Θεμέλια του 19 ου Αιώνα» ( Τhe Foundations of the Nineteenth Century ) θα έδινε έμπνευση και θα κινητοποιούσε μια ολόκληρη γενιά Γερμανών εθνικιστών, αντι-σημιτιστών, μυστικιστών και αποκρυφιστών. Ήδη από το 1897 ο ίδιος ο Κάιζερ, γράφει σ’ ένα προσωπικό του γράμμα προς τον Chamberlain : 

« Ήταν ο Θεός που έστειλε το βιβλίο σου στο Γερμανικό λαό κι εσένα, σ’ Εμένα προσωπικά! ».

Πέρα όμως απ’ τις «ιδεολογικές υπηρεσίες» που προσέφερε στον Γουλιέλμο Κάιζερ, το βιβλίο του Chamberlain αποτέλεσε αργότερα  και τον ακρογωνιαίο θεωρητικό λίθο για τη δημιουργία του Εθνικού Σοσιαλιστικού Κόμματος, του οποίου αρχηγός χρίστηκε ο Adolf Hitler στην αρχή της πολιτικής του σταδιοδρομίας[i].  Ωστόσο, στη σκληρή γλώσσα της αλήθειας, το βιβλίο αυτό υπήρξε στην ουσία « ένας από μηχανής Θεός» :  Ο Θεός της Προπαγάνδας που θα βοηθούσε τους ηγέτες του 2^ου και του 3^ου Γερμανικού Ράιχ  - τον Κάιζερ, κι ακόμα περισσότερο τον Hitler -- να νανουρίσουν τις μάζες με το εθνικό αυτό όνειρο, για να μπορέσουν να τις χειραγωγήσουν για τους δικούς τους σκοπούς. [ii]

Παράλληλα, καθώς το Τευτονικό Δόγμα άρχισε να κερδίζει οπαδούς μέσα στο έδαφος της Γερμανίας, στη γειτονική Αυστρία οι τάσεις προς μια «Άρεια Θρησκεία» είχαν ήδη αρχίσει να εκδηλώνονται από πολύ καιρό πιο πριν. Στα μάτια των Γερμανικής καταγωγής Αυστριακών πολιτών – μεταξύ των οποίων συγκαταλεγόταν και η οικογένεια Hitler --- η δική τους φυλή ζούσε πια υπό κλίμα «πολιτισμικής κατοχής» : Η Γερμανική γλώσσα και παράδοση φαίνονταν να βρίσκονται σε θανάσιμο κίνδυνο. Οι ίδιοι -« Καθαρόαιμοι Τεύτονες! » -- θεωρούσαν πως, από ηγετικό κομμάτι της Αυστρο- Ουγγρικής Αυτοκρατορίας που ήταν παλιότερα,  είχαν καταντήσει εθνική μειονότητα σ’ ένα κράτος « μπάσταρδο» όπου πλέον υπερείχαν αριθμητικά λαοί Σλαβικής καταγωγής. Σ’ ένα κράτος όπου φερ’ ειπείν, οι δημόσιοι λειτουργοί  ήταν υποχρεωμένοι να μιλάνε εκτός από Γερμανικά, και Τσέχικα.  Όλα αυτά  έθρεψαν τη δημιουργία ενός κινήματος Παν-Γερμανισμού που, αφότου πρώτα απέκτησε σάρκα και οστά μέσα απ’ το έργο κάποιων « λόγιων» όπως ο Chamberlain, γρήγορα απέκτησε λαϊκή βάση που απλωνόταν ολοένα και περισσότερο με την πάροδο των χρόνων. Μέσα στο κλίμα αυτό  γαλουχήθηκαν οι τελευταίες γενιές Γερμανών πολιτών που ζούσαν στο έδαφος της Αυστρίας, μεταξύ των οποίων ήταν κι ο Adolf Hitler. ( Βλ. Ενότητα Πρώτη, Μέρος 6ο. )[iii]

Αυτή λοιπόν ήταν η εποχή όπου εκκολάφθηκε η προσωπική σχέση του μελλοντικού Furrer του Γ’ Ράιχ με τον Αποκρυφισμό, κι όπου διαμορφώθηκε το πρώτο ιδεολογικό ευφυολόγημα επάνω στο οποίο αργότερα «πάτησε», ώστε να μπορέσει να κάνει πραγματικότητα την πιο μύχια επιθυμία του : Να εξαλείψει από το πρόσωπο της Γης και τον τελευταίο Εβραίο, και μαζί μ’ αυτόν κάθε ίχνος απ’ το «Στίγμα του Νόθου» που κουβαλούσε από τη γενιά του πατέρα του….

---

[i] Κατά τον Chamberlain η Ιστορία του Ανθρώπινου Γένους μπορεί να ερμηνευτεί μόνο μέσα απ’ την άνοδο και την πτώση της κυριαρχίας των διάφορων φυλών. Ο Βρετανός αυτός συγγραφέας ειδολοποιεί την Τευτονική φυλή και την αναγορεύει ως « … Τη μοναδική δημιουργό όλων των «πραγματικών» πολιτισμών ». Ο αλάνθαστος Γερμανικός Νους -προχωρά στο συλλογισμό του ο Camberlain – πρέπει να οδηγήσει την Αρεία Φυλή να επιβάλει την φυσική και πνευματική της ανωτερότητα έναντι όλων των άλλων εθνών και να κυριεύσει τον κόσμο.

[ii] 

Ο Σκανδιναβικός Θεός Odin,  πατέρας όλων των Θεών, θεός της Ποίησης, αλλά και της Μάχης και του Θανάτου. Είναι επίσης γνωστός ως «Ο Τρομερός  Μονόφθαλμος Πατέρας της Μάχης».

Αλλά από πού αντλούσε – πάντα κατά τον Chamberlain -- την πνευματική και φυσική της ανωτερότητα η Αρεία Φυλή;  Από τη σύνδεσή της με τη θρησκεία των προγόνων  της, αμιγώς Τευτονική. Μέσω αυτής υποτίθεται πως ο μέσος Γερμανός θα ερχόταν σ’ επαφή μέσα απ’ τις διδασκαλίες των Γερμανικών αποκρυφιστικών και μυστικιστικών κύκλων, που καλλιεργούσαν την ειδωλολατρική πίστη στους Σκανδιναβικούς Θεούς και στους πρωτόγονους νόμους της Φύσης αλλά και σε μια θρησκεία βασισμένη στην « Ιερότητα του Καθαρού Άρειου Αίματος». Και η μοναδική λύση που έβλεπε ο Chamberlain προκειμένου να σωθεί η τύχη του επιούσιου Γερμανικού λαού, θα ήταν η απόλυτη εκκένωση της χώρας από τους Εβραίους, αλλά κι από κάθε άλλη αλλόφυλη κοινότητα που μόλυναν το Άρειο Αίμα.

Θα ήθελα εδώ να επισημάνω στον αναγνώστη ότι δεν είναι τυχαίο που η πολιτική θέση την οποία αντιπροσώπευσε ο συγγραφέας των «Θεμελίων του 19^ου αιώνα», ήταν βασισμένη σ’ έναν και μοναδικό κοινωνικό μοχλό, τη Θρησκεία. Και μάλιστα, όχι σε μια Θρησκεία που βασιζόταν στην Πίστη ή στην απόκτηση μια Ταυτότητας, αλλά σε κάτι ακόμα πιο επιλεκτικό : Σε μια Θρησκεία του Αίματος. Αλλά ας σκεφτούμε : Τι μπορεί κανείς να πετύχει με μια θρησκεία; Αρκεί να θυμηθεί κανείς τί είχε οδηγήσει τα ισλαμικά στίφη να κατακτήσουν τη Δύση, τι έδωσε άλλοθι στις ληστρικές Σταυροφορίες, τι όπλισε τα χέρια πολλών Ρωμαίων Αυτοκρατόρων για να επεκταθούν σε εδάφη που εποφθαλμιούσαν από καιρό. Παντού και πάντα, η Θρησκεία, οποιαδήποτε κι αν ήταν κάθε φορά αυτή. Στο όνομα μιας Θρησκείας που ως σκοπός αγιάζει τα μέσα, που συνενώνει ετερόκλητες μάζες σ’ έναν « Ιερό»  σκοπό και τις φανατίζει μέχρι το θάνατο, διεπράχθησαν τα ειδεχθέστερα μαζικά εγκλήματα της Ανθρώπινης Ιστορίας.

«Θαύμα, το όπιο του Λαού» : Δεν πρέπει επίσης να ξεχνάμε ότι όταν ο Άνθρωπος βρίσκεται σε αδιέξοδο μπροστά σε απειλητικές εξελίξεις που δεν μπορεί να ελέγξει, τείνει να στρέφεται προς το « μαγικό» και το « απόκρυφο». Κατά τις Πολιτικές Εποχές του 2^ου και του 3^ου Ράιχ, ο  Γερμανικός λαός έβρισκε παρηγοριά με το να εναποθέτει τις ελπίδες του σ’ όλα εκείνα που θα τον έφερναν πιο κοντά στο « Θαύμα» που, μέσα σε μια στιγμή, θα έκανε τις συνθήκες της ζωής του καλύτερες από ποτέ. Έτσι λοιπόν, από τη μιά η « εμπορία»  του Θαύματος από τους ισχυρούς, κι από την άλλη η χρήση του Θαύματος σαν όπιο απ’ τους υποτελείς κράτησαν τις κοινωνικές ισορροπίες για πολλά χρόνια, εμποδίζοντας την εκδήλωση μιας αυθεντικά λαϊκής επανάστασης. Κάτι, που εντέλει βοήθησε τον Adolf Hitler να κερδίσει χρόνο για να πάρει στα χέρια του τον απόλυτο έλεγχο των πάντων

[iii] Ο Adolf Hitler και αρκετοί άλλοι από τους συνομήλικους συμπατριώτες του χρησιμοποιούσαν επιδεικτικά μεταξύ τους τον χαιρετισμό "Heil" με τεταμένο ψηλά το δεξί τους χέρι. Προτιμούσαν δε να τραγουδούν τον Γερμανικό Εθνικό Ύμνο αντί για τον Αυτοκρατορικό Ύμνο της γενέτειρας τους Αυστρίας.