Άντρας – Γυναίκα : Μαζί δεν κάνουμε, χώρια δεν … προχωρούμε !

Οι διαφορές των φύλων, Μέρος 1^ο

Συναρπαστικό πράγμα ο έρωτας, και δύσκολο πράγμα ο γάμος δεν συμφωνείτε; 

Στην αρχή, εσύ ο Άντρας, κοιτούσες τα μάτια Της και πίστευες ακράδαντα πως βρήκες εκείνην που θα σεβαστεί a priori την αξία και την ανεξαρτησία σου, που θα σε βλέπει σαν Θεό, που θα σου ανήκει για πάντα και θα προσαρμόζεται στους ρυθμούς σου. Κι εσύ, η Γυναίκα, κοιτούσες τα μάτια Του και πίστευες ότι θα είναι «ο τέλειος σύντροφος», εκείνος που θα μαντεύει τις επιθυμίες σου πριν τις εκφράσεις και θα σπεύδει να τις πραγματοποιήσει. Κι οι δυό  ήσασταν ευγνώμονες στον καλό Θεό, που σας ένωσε με την « αδελφή ψυχή». Αυτά, πριν….

Όμως μια ωραία ημέρα, ξυπνώντας ώμο με ώμο πάνω στο διπλό κρεβάτι, συνειδητοποιείτε πως η εξιδανίκευση του έρωτα σάς έχει παρασύρει εις πλάνην  οικτράν. Εσύ η Γυναίκα, δεν καταλαβαίνεις τώρα το πώς, όταν ο άντρας σου έχει ένα πρόβλημα θέλει να μείνει μόνος του για να το επεξεργαστεί κι αισθάνεσαι προδομένη που δεν σου κάνει εκμυστηρεύσεις. Τον λες «αχάριστο και γαϊδούρι» και του κρατάς μούτρα μέχρι να σου ζητήσει ταπεινά συγνώμη.  Εσύ ο Άντρας πάλι, δεν καταλαβαίνεις τώρα το γιατί η γυναίκα σου δεν εκτιμά το ότι αγωνίζεσαι να της προτείνεις λύσεις, και δε σε βλέπει  παρά μονάχα σαν ένα αυτί για να την ακούει να παραπονιέται. Της φωνάζεις ότι είναι « υστερική», βροντάς την πόρτα πίσω σου και φεύγεις απ’ το σπίτι. Από κει και μετά ξεκινά μια αλυσίδα παρεξηγήσεων, αντεγκλήσεων, παραπόνων κι αντιποίνων. Μα πώς αλλάξανε έτσι τα πράγματα; Ή μήπως – σκεφτείτε το κι αυτό! -- δεν ήταν  ποτέ όπως τα είχατε νομίσει;

Μα, πού είναι λοιπόν το λάθος που κάνουμε όλοι μας ;  Ή μάλλον ποια είναι η πικρή αλήθεια;  Το λάθος και η πικρή αλήθεια βρίσκονται βαθιά ριζωμένα μες στη νοοτροπία με την οποία μάς έχει γαλουχήσει η κοινωνία όπου γεννηθήκαμε. Η οποία, μας πότισε με την ακλόνητη πεποίθηση πως, χάριν « ισότητας», άντρες και γυναίκες διαθέτουμε – ή τουλάχιστον οφείλουμε να διαθέτουμε – τις ίδιες ακριβώς ικανότητες και δυνατότητες. Μα, πες τε μου τώρα : Μπορεί ένας μπαμπάς να γίνει 100% μαμά, και μια γυναίκα να γίνει 100%  ικανή εργοδηγός σε δημόσια έργα; Αυτή η σύγχυση των ρόλων φέρνει το χάος και μέσα στα σύγχρονα ζευγάρια : Άντρες και γυναίκες νιώθουν βαθιά θυμωμένοι και αγχωμένοι. Δεν αντέχουν ν’ ανταποκριθούν σε τέτοιες προσδοκίες κι αυτό τους κάνει να συγκρούονται : Η σύγχρονη γυναίκα δεν ζητά πια αποκλειστικά απ’ τον άντρα της να την συντηρεί οικονομικά, ούτε κι ο άντρας του σήμερα ζητά απ’ τη γυναίκα του μοναχά να μεγαλώνει τα παιδιά και να κρατά το σπίτι. Όλοι πλέον απαιτούμε απ’ τους συντρόφους να μας προσφέρουν πράγματα πολύ πιο «άπιαστα» : « Αγάπη», « Πάθος», « Προσωπική Ολοκλήρωση», « Πνευματική και Ψυχική Επικοινωνία». Βαριά η καλογερική, δεν συμφωνείτε;

Και πράγματι, οι επίσημες στατιστικές για τις Κοινωνίες του Δυτικού Κόσμου μας λένε ότι σήμερα η συμβίωση ή ο γάμος  γνωρίζουν κρίση : Το 50% των γάμων καταλήγει σε διαζύγιο, ενώ οι περισσότερες σοβαρές σχέσεις διαλύονται προτού καν γίνουν μόνιμες. Γιατί; Μα, επειδή οι άντρες δεν μπορούν να καταλάβουν το λόγο που οι γυναίκες δεν σκέφτονται και δεν φέρονται σαν αυτούς, κι οι γυναίκες δεν μπορούν να καταλάβουν το λόγο που οι άντρες δεν σκέφτονται και δεν φέρονται σαν κι εκείνες. Λίγοι, μα πολύ λίγοι είναι εκείνοι που έχουν αντιληφθεί το τι πραγματικά συμβαίνει, κι ακόμα λιγότεροι το έχουν αποδεχτεί και στην πράξη : Πράγματι, όλοι μας ανήκουμε στο Ανθρώπινο Είδος, αλλά αυτό είναι το μόνο κοινό μας σημείο. Όμως, πέρα απ’ αυτό, άντρες και γυναίκες είμαστε κυριολεκτικά παιδιά που προέρχονται από …. δύο διαφορετικά σύμπαντα !

Δεν είναι σχήμα λόγου, καλά ακούσατε. Τώρα πλέον η ίδια η Νευροεπιστήμη μάς αποδεικνύει περίτρανα ότι ο εγκέφαλος ανδρών και γυναικών εξελίσσεται βάσει διαφορετικών διαδικασιών που αποφασίζουν το πώς οι μεν και πώς οι δε θα συμπεριφέρονται  και θα σκέπτονται, ήδη πολύ πριν βγουν από τη μήτρα της μητέρας τους.  Πώς όμως εξηγείται αυτή η «από γεννησιμιού» διαφοροποίηση; Η θεωρία του Δαρβίνου για την εξέλιξη του κάθε είδους μάς δίνει την απάντηση : Το γεγονός ότι τα δύο φύλα επεξεργάζονται με τελείως διαφορετικό τρόπο τις πληροφορίες, είναι προϊόν μιας επιλεκτικής εξέλιξης που συντελούνταν επί εκατομμύρια χρόνια, προς χάριν της επιβίωσης. Ήδη απ’ την προϊστορική εποχή, οι ρόλοι των δύο φύλων ήταν απόλυτα ξεκάθαροι κι εξειδικευμένοι : Οι άντρες κυνηγούσαν, ενώ οι γυναίκες συνέλεγαν καρπούς, ανέτρεφαν τα παιδιά και συντηρούσαν την οικογενειακή εστία.

Ενδιαφέρον είναι ότι ήδη από αυτήν την πρωτόγονη εποχή, ακόμα κι η κατασκευή του ματιού του άντρα και της γυναίκας, ήταν - και παραμένει και μέχρι σήμερα - διαφορετική! Στο μάτι της γυναίκας υπερέχουν τα νεύρα που τη βοηθούν να ξεχωρίζει διαφορετικά χρώματα και αποχρώσεις αλλά και διαφορετικές εκφράσεις προσώπου, ενώ στο μάτι του άντρα υπερέχουν τα νεύρα που τον βοηθούν να εντοπίζει από μακριά λεπτομέρειες ή αντικείμενα που κινούνται γρήγορα. Έτσι, στις  πρωτόγονες κοινωνίες οι άντρες ήταν καλύτερα εξοπλισμένοι ώστε να προστατεύουν τη φυλή από θηρευτές κι εχθρούς και να σημαδεύουν θηράματα, ενώ οι γυναίκες μπορούσαν να εξασφαλίζουν με σιγουριά σωστή τροφή στα παιδιά τους, αλλά και να καλλιεργούν τη συναισθηματική τους νοημοσύνη, η οποία θα τα βοηθούσε να προσαρμοστούν ομαλά μέσα στην ομάδα. 

Αξίζει δε να παρατηρήσετε τι συμβαίνει και στις δικές μας, σύγχρονες κοινωνίες : Μήπως οι άντρες είναι φτιαγμένοι για να « αρπάζουν» ευκαιρίες και να εφευρίσκουν πρακτικές λύσεις επιβίωσης στον « μακρόκοσμο» της εξωτερικής πραγματικότητας, ενώ οι γυναίκες παίζουν πολύ συχνά το ρόλο του «ψυχολογικού ρυθμιστή» στον «μικρόκοσμο» της οικογένειας; Πώς λοιπόν αυτοί οι τόσο διαφορετικοί -αλλά εξίσου σημαντικοί ρόλοι -- να μη γεννούν στα δύο φύλα τελείως διαφορετικές αντιλήψεις και προτεραιότητες απέναντι στη ζωή, αλλά και αλλιώτικες συμπεριφορές απέναντι στον σύντροφό τους;

Και πράγματι, η ηλεκτρονική «χαρτογράφηση» του ανθρωπίνου εγκεφάλου μας προσφέρει πλέον τη δυνατότητα να επιβεβαιώσουμε το ότι η νευρική « καλωδίωση» στους εγκεφάλους αρσενικών και θηλυκών εμβρύων έχει εντελώς διαφορετική – αλλά και θαυμαστά συμπληρωματική! -- αρχιτεκτονική. Στην πράξη,  αυτό μας εξηγεί το γιατί οι άνδρες υπερέχουν σε ορισμένα πράγματα, κι οι γυναίκες σε άλλα. Για παράδειγμα, ο αρσενικός εγκέφαλος είναι δομημένος έτσι ώστε να συντονίζει καλύτερα τις κινήσεις των μυών ανάλογα με τα δεδομένα της αντίληψης. Γι’ αυτό οι άντρες μαθαίνουν γρηγορότερα, αλλά και εκτελούν αρτιότερα όσες εργασίες συνδυάζουν αντίληψη και κίνηση. Δεν χρειάζεται να σας φέρω ως παράδειγμα πως όλοι οι παρκαδόροι είναι  γένους αρσενικού, την ίδια ώρα που οι περισσότερες γυναίκες οδηγοί έχουν κάνει το αυτοκινητάκι τους « πασχαλιάτικο αυγό», ή κάνουν .. απελπισμένα ζιγκ- ζαγκ όταν επιχειρούν όπισθεν ή οπισθογωνία ! Αντίστοιχα, ο γυναικείος εγκέφαλος είναι απείρως πιο εξοπλισμένος για ν’ αναλύει λογικά διάφορα σενάρια, ενεργοποιώντας παράλληλα και τη διαίσθηση. Αυτό εξηγεί πλήρως το γιατί πολλοί σύζυγοι συχνά αναφωνούν απελπισμένοι 

« Με ζάλισες, έλα στην ουσία!» ( Γιατί οι γυναίκες σκέφτονται πιο ολοκληρωμένα, αλλά και τόσο πολύπλοκα, που κουράζονται να τις παρακολουθήσουν)

ή το

« Μα, από πού στην ευχή το έβγαλες αυτό το συμπέρασμα;» ( Ενώ εκ των υστέρων διαπιστώνουν ότι «κατά μαγικό τρόπο» η γυναίκα τους τελικά είχε δίκιο! )

Εξάλλου, αντίστοιχο ρόλο στην διαμόρφωση της γυναικείας ή της αντρικής σκέψης και ψυχοσύνθεσης, έχει βρεθεί ότι παίζουν κι οι Ορμόνες. Είναι θαυμαστό το πώς, ήδη από την ενδομήτρια περίοδο τα οιστρογόνα κι οι προγεστερόνες ( στα θηλυκά έμβρυα)  και η τεστοστερόνη ( στ’ αρσενικά )  χαράζουν διαφορετικά μονοπάτια στην ψυχή και στο μυαλό του κάθε φύλου ! Τέλος, όσο αφορά τον τομέα των «θηλυκών» ή των «αρσενικών» συμπεριφορών, ο κύβος έχει ριφθεί ήδη απ’ τη στιγμή της σύλληψης: Τα οιστρογόνα είναι εκείνα που προετοιμάζουν τη μελλοντική γυναίκα να εστιάζει στον τομέα των σχέσεων με τους άλλους και να τις διαχειρίζεται με όπλο τη χρήση του λόγου.

« Θέλω να με καταλάβεις!»

Επιμένει μια « κλασική» γυναίκα ενώ συνεχίζει να μιλάει ακατάπαυστα, την ώρα που ο άντρας της είναι ήδη πυρ και μανία επειδή δεν τον αφήνει να συγκεντρωθεί για να της βρει μια λύση. Εκείνη πιστεύει ότι μόνο με το να είναι εκείνος « ο ιδανικός ακροατής και παρηγορητής» θα της αποδείξει την αγάπη του, ενώ αυτός πιστεύει ότι θα είναι εντελώς ανάξιος αν δεν την προστατέψει, βρίσκοντάς της «εδώ και τώρα» την πιο πρακτική λύση.

 

Αντίθετα, η τεστοστερόνη προετοιμάζει τον μελλοντικό άντρα να επενδύσει όλη του την ενέργεια για ν’ αποκτήσει ανεξαρτησία και να κατακτήσει μια θέση στην κοινωνική ιεραρχία, μέσα απ’ τον ανταγωνισμό και τις συγκρούσεις με τους άλλους άντρες γύρω του. Κι αυτό συμβαίνει γιατί, σύμφωνα με τον γενετικό  προγραμματισμό του ανθρώπινου είδους – όπως και στην περίπτωση όλων των άλλων ειδών στη φύση -- μόνο τα επικρατέστερα αρσενικά πρέπει να περνούν τα γονίδιά τους στις επόμενες γενιές, προκειμένου το ανθρώπινο είδος να επιβιώσει και να βελτιωθεί. Όσο για τα «μπλα μπλα»; Για τους άντρες κάθε ηλικίας, οι πολλές αναλύσεις θεωρούνται βλακώδεις κι αναποτελεσματικές,  άρα περιττές.

« Πράξεις κυρία μου, όχι λόγια!» Αναφωνεί πολύ συχνά ένας «κλασικός» άντρας όταν θέλει να βάλει τα πράγματα στη θέση τους, προς απόλυτο αποτροπιασμό της γυναίκας του, που εκείνη την ώρα τον θεωρεί τουλάχιστον … σαν κάποιο πρωτόγονο ιθαγενή που έχει εισβάλει ξαφνικά μέσα στο ίδιο της το σπίτι.

 

Σ’ αυτήν την εικόνα φαίνονται οι διαφορές στην «καλωδίωση» των νεύρων του εγκεφάλου, μεταξύ ανδρών ( με μπλε χρώμα) και γυναικών ( με πορτοκαλί). 

Εδώ φαίνεται ακόμα πιο παραστατικά, ότι η ιδανική λύση σε κάθε πρακτικό ή συναισθηματικό πρόβλημα που ανακύπτει μέσα στη συμβίωση δε χρειάζεται να είναι αναγκαστικά ούτε  « μόνο του ενός», ούτε « μόνο του αλλουνού». Κι ενώ μπορεί τα αρσενικά μονοπάτια σκέψης να μην ταυτίζονται με τα θηλυκά, είναι όμως ικανά και τα δύο να φτάνουν σε ολοκληρωμένες λύσεις, είτε φτάνοντας στην ίδια λύση από διαφορετικό δρόμο, είτε συνδυάζοντας έξυπνα τις δυνάμεις τους!

Καλός λοιπόν ο έρωτας, καλή κι η αισιοδοξία με την οποία τα καινούργια ζευγάρια ατενίζουνε το μέλλον. Κι έτσι πρέπει, άλλωστε. Για ν’ αποφύγουν όμως προσγειώσεις σε ανώμαλο έδαφος μετά τους πρώτους μήνες συμβίωσης, είναι καλύτερα να έχουν πάρει κάποια πράγματα απόφαση από πριν : Όταν επιλέγουν ο ένας τον άλλον, ή όταν προσπαθούν να βρουν κοινούς κώδικες επικοινωνίας, θα πρέπει συστηματικά να υπενθυμίζουνε στον εαυτό τους ότι  

Δεν είμαστε φτιαγμένοι για να καθρεφτίζουμε ο καθένας τον εαυτό του μέσα απ’ τον άλλον, αλλά για να δρούμε σαν «χρυσή δυάδα», συνδυασμένα και συμπληρωματικά.

Είμαστε ίσοι κι όχι ίδιοι.

Είμαστε ισάξιοι κι όχι – με μέτρο «τον άλλον»-- ανάξιοι.

Κανείς δεν λέει ότι όλα αυτά για να τα συνειδητοποιήσει κανείς και να τα βάλει σε πράξη, είναι πράγματα εύκολα. Όμως αν ο καθένας μας θέλει να κρατήσει ζωντανό το γάμο ή τη σχέση του, θα πρέπει να έχει πρώτα - πρώτα την ειλικρινή διάθεση να συζητήσει με το σύντροφό του, για να καταλάβει πώς πραγματικά εκείνος ή εκείνη σκέπτεται και νιώθει. Και πάνω απ’ όλα, θα πρέπει να είναι πραγματικά πρόθυμος να χτίσει  γέφυρες αποδοχής και κατανόησης που θα τους ενώνουν στα καλά, αλλά και – προπαντός-- στα δύσκολα !