Adolf Hitler : Τα μυστικά ενός Μαζικού Δολοφόνου, Μέρος 4ο

Ο Ναρκισσισμός

Όταν στα οκτώ του χρόνια η μητέρα του, βαθιά θρησκευόμενη, τον έβαλε να σπουδάσει τραγούδι και να συμμετάσχει στην εκκλησιαστική χορωδία της ενορίας τους, εκείνη απ’ τη μεριά της είχε την απώτερη φιλοδοξία να τον τάξει στο Θεό, κάνοντας τον μοναχό. Δεν μπορούσε όμως να φανταστεί ότι με την εμπειρία αυτή θα έφερνε το γιό της πιο κοντά στο όραμα που θα γινόταν ο κεντρικός άξονας ολόκληρης της ζωής του. Μπορεί ο Adolf να μην έμεινε για πολύ στους κόλπους του Θεού, όμως κράτησε στη μνήμη του για … μελλοντική χρήση, ό,τι του έκανε τη μεγαλύτερη εντύπωση: 

·        * Η αρχηγική εμφάνιση του ιερέα κατά την ώρα του κηρύγματος,

·        * Η αίγλη που τον περιέβαλε ως εκπρόσωπο του Θεού επάνω στη γη,

·        *Η πνευματική εξουσία που μπορούσε ν’ ασκήσει επάνω στο ποίμνιό του, και 

·         Η άκαμπτη εφαρμογή του δόγματος, υπό την απειλή της τιμωρίας από το Θεό,

όλα αυτά βρήκαν μέσα του πρόσφορο έδαφος, έως το σημείο όπου τον είχαν κυριολεκτικά σαγηνέψει. Μόνο που, αντίθετα από τη μητέρα του, αυτός είχε βάλει πια στόχο τη δύναμη που θα του έδιναν οι εγκόσμιες εξουσίες…. 

Πρόσκαιρα μόνο, σκέφτηκε να γίνει ιερέας. Όμως σύντομα, η μεγαλομανία του τον έκανε να φαντασιωθεί τον εαυτό του κάτω από ένα καινούργιο φως: Ως έναν μεγαλειώδη «Θεό- Τιμωρό» ή έναν «Σοφό Πατέρα» που αποφασίζει για τις τύχες του κόσμου και συντρίβει κάθε αμαρτία στο πέρασμά του. Έτσι λοιπόν, η σύντομη θητεία του στους κόλπους της Εκκλησίας φαίνεται πως έδρασε καθοριστικά ώστε ο Adolf Hitler να γίνει ένας ακραίος Ναρκισσιστής[1], που φορές –φορές άγγιζε τα όρια του Παραλογισμού.

( Συνεχίζεται… )

© Δώρα Νικολαΐδου, Μάρτιος 2014

---

[1] Ο Ναρκισσιστής : Είναι ο ανθρώπινος τύπος που

* Διακατέχεται από τη μανία να φαίνεται μεγαλοπρεπής ( είτε στη φαντασία του, είτε στην πραγματικότητα), και που πιστεύει ότι αυτός έχει την απόλυτη προτεραιότητα στη ζωή των άλλων.

*   Επαινεί διαρκώς τα κατορθώματά του και απαιτεί από τους άλλους να τον αναγνωρίζουν ως ανώτερό τους και να του δείχνουν απεριόριστο θαυμασμό.

* Αρέσκεται να έχει γύρω του έναν στρατό « υποτελών», από τους οποίους απαιτεί αυτόματη συμμόρφωση, ακόμα και στις πιο παράλογες επιθυμίες του, γιατί απλά « το δικαιούται». Τους δείχνει πάντα αλαζονική, δεσποτική ή σκαιά συμπεριφορά.

*   Εκμεταλλεύεται τους πάντες προκειμένου να επιτύχει τους σκοπούς του, ενώ την ίδια στιγμή είναι απρόθυμος ή ανίκανος να συναισθανθεί το άγχος, τον πόνο ή την κόπωσή τους. 

*   Δεν υπάρχει κάτι που να μην μπορεί να το κρίνει ή να μην το γνωρίζει.

      *   Στις εκδηλώσεις του, αρνητικές ή θετικές, που είναι πάντα ακραίες έχει έντονο το δραματικό/ θεατρικό

            στοιχείο.

*    Στερείται της ικανότητας να δομεί βαθιές συναισθηματικές σχέσεις με τους άλλους.

Όμως, πίσω απ’ αυτές τις υπερβολικές τάσεις μεγαλοπρέπειας και παντοδυναμίας κρύβεται στην πραγματικότητα μια πολύ εύθραυστη αυτοεκτίμηση: Πολύ βαθιά μέσα του πιστεύει ότι είναι ένα τίποτα, και τρέμει ότι αν τυχόν οι άλλοι «τον πάρουν χαμπάρι», εκείνος δεν θα μπορέσει ν’ αντέξει την κοροϊδία και την κριτική τους. Για ν’ αντισταθμίσει λοιπόν το φόβο του, επιτίθεται πρώτος εκείνος υποβιβάζοντας και εξευτελίζοντάς τους και προβάλλοντας υπέρτερη ή επιβάλλοντας με τη βία τη δική του αξία.

Στην ακραία της μορφή, μια ναρκισσιστική προσωπικότητα μπορεί ν’ αγγίξει τα όρια της ψυχοπάθειας, και να μετατραπεί σε « άγγελο του θανάτου» σκορπίζοντας γύρω της τον όλεθρο. Μπορεί να γίνει ψυχρός εκτελεστής, κατά συρροήν δολοφόνος ή μαζικός δολοφόνος αθώων ανθρώπων. 

Όπως και στην περίπτωση του Adolf Hitler και του πατέρα του, πολλοί ακραίοι Ναρκισσιστές σαν αυτόν, είχαν γονείς που ήταν επίσης ναρκισσιστικές προσωπικότητες. Πρόκειται για μια «εκπαίδευση επιβίωσης» δίπλα σ’ έναν τέτοιον άνθρωπο, που τους έχει κάνει τελικά « βασιλικότερους του βασιλέως».

Πέραν όμως του Hitler και άλλων αιμοσταγών δικτατόρων όπως ο Γιόζεφ Στάλιν, ή ο Τσαουσέσκου, διάσημων πολιτικών, γνωστών στρατιωτικών και επαγγελματιών κύρους, είμαι σίγουρη πως όλο και κάποιον γνωστό σας μπορείτε να φέρετε στο μυαλό σας που να ταιριάζει μ’ αυτήν την περιγραφή….