Τα Πυρετικά σου Μάτια

  Τα πυρετικά σου μάτια

σαν κοιτώ

στις λίμνες τις βαθιές τους με γκρεμίζουνε

Δίχτυα μιας αίσθησης ατέρμονης

σε λάγνες ηδονές

υποδόρια κι αργά με νανουρίζουνε.

Τα πυρετικά σου μάτια

κοιτώ

και πίσω απ’ τα βλέφαρά μου τα κλειστά

δυό ήλιους σκοτεινούς που ανατέλλουν ψηλαφίζω.

Κυλούν και στάζουν

οι παλιές θλιμμένες αγάπες τους

στη λευκή μου αγκαλιά

τους άρρητους λυγμούς τους με γλύκα να κρατώ

τους φόβους τους ν’ αγγίζω.

Τα πυρετικά σου μάτια

τόσο γνωστά απ’ το ποτέ,

αρχαία εικόνα παγανιστικής λατρείας,

στο δέρμα μου πυρώνουν στίγματα παλιά

χαράζουν στο κορμί μου δρόμους μουσικούς

μιας έναστρης κρυφής  ακολουθίας.

Τα πυρετικά σου μάτια,

καθρέφτη 

τέλους μιας ξεχασμένης αρχής

κι αυγής των άστρων πίσω απ’ τις κόρες των δικών μου

κοιτάζω πάντα

κι απορώ

αν ζω με αίμα και δονήσεις ηδονής το πιο κρυφό όνειρό μου..

©  Δώρα Νικολαΐδου, Ιούνιος 2014