Πρωϊνό Ξύπνημα

Μια μέρα που σ’ απόκτησα,

κι ήρθες στην αγκαλιά μου

δεν μου ‘φτανε να σε κερνώ

τα χάδια, τα φιλιά μου.

Αστέρι ήσουν τ’ ουρανού

και ξωτικό και νύμφη

φωτάκι του Αυγερινού,

λιοχάϊδευτη Αφροδίτη.

Γεννήθηκες ξεχωριστή

δεν σ’ έκανε κανένας,

αγάπη μου θα σου το πω

ο προορισμός μου, ένας :

Δύναμη να ‘χω και πνοή

σ’  εσένα να τις δώσω

τον κρύο δρόμο της ζωής

με ήλιο να στον στρώσω

Άνοιξε τα ματάκια σου

λαμπρέ Αυγερινέ μου

το φως αυτής της χαραυγής

ρίξε το πανωθέ μου

Λύσε στον μπλε μας ουρανό

τις μπούκλες των μαλλιών σου

τύλιξέ με στα σύννεφα

των δροσερών φιλιών σου

Η αγάπη που ήρθε κι άνθισε

στα δυό όμορφά σου μάτια

πράσινο φως εγίνηκε,

και μ’ άνοιξε παλάτια.

Να σε σκεπάσω με φιλιά,

να σε καλωσορίσω

στης μέρας μας το ξύπνημα

θέλω να σε λικνίσω.

Ήρθε ο ήλιος κι η ζωή

ήρθες κι εσύ ομορφιά μου

και φώτισε ο κόσμος μου

κι έφυγε η νυχτιά μου!

© Δώρα Νικολαΐδου. Μάιος 2014